Het wielerpubliek zal Nienke Vinke dit jaar wellicht vooral opgemerkt hebben als winnares van de jongerentrui in de aansprekende Tour de France Femmes, maar zelf is ze vooral heel tevreden over de maanden april en mei. Ze was negende en beste jongere in de Ronde van Spanje en arriveerde als achtste aan de finish van de loodzware Muur van Hoei in de Waalse Pijl.
"Ik wil op het EK het niveau van dit voorjaar weer halen en zo dit seizoen op een mooie manier afsluiten”
Nienke Vinke behoort al enkele jaren tot de beste rensters van haar generatie, als juniore stond de Amersfoortse van Picnic-PostNL in 2022 al met brons om haar nek op het Wereldkampioenschap op de weg in Australië. Die lijn wist ze door te trekken bij de beloften-vrouwen, getuige de al genoemde sterke prestaties. ‘’Ik heb me opnieuw kunnen ontwikkelen, mooie resultaten gehaald en ook veel geleerd van dit jaar, bijvoorbeeld dat een hoogtestage bij mij best goed kan uitpakken. Die eerste kennismaking met een dergelijke voorbereiding leverde me immers mijn mooie prestaties in de Waalse Pijl en de Vuelta op. In de Tour de France wilde ik opnieuw pieken, maar daar kwam ik minder goed uit de verf dan ik gehoopt had. Ik had graag enkele dagen met de beste rensters in koers mee willen doen. Niet elke dag, dat kun je nog niet verwachten, maar ik kon nu telkens niet tot het einde strijd leveren met die vrouwen. Dat was een tegenvaller. De jongerentrui was een mooie prijs, maar maakte nog niet dat ik supertevreden was over de Ronde van Frankrijk.“
Extra gretig naar EK
Vervolgens stapte ze in de Tour de l’Avenir ziek uit koers. Het maakt haar extra gretig om op het komende Europese Kampioenschap af te sluiten met sterke prestaties in de tijdrit en de wegwedstrijd. ‘’Zodat ik met een goed gevoel de winter in kan. Het is een mooi seizoen geweest hoor, maar je laatste resultaat neem je toch mee naar het komende wielerjaar. En daarom hoop ik op een resultaat waar ik op voort kan bouwen.” Ze vindt het des te mooier dat de KNWU met Rabobank toch middelen vond om een internationaal toernooi te kunnen rijden dit seizoen. En dat dit pas in oktober is, vindt ze niet eens zo erg. “Ik ben vorige maand niet fit uit de Tour de l'Avenir gekomen – waar ik ook moest opgeven – maar daar ben ik inmiddels van hersteld. Het geeft me de gelegenheid om de laatste weken voor het EK nog een aantal trainingen te zijn die echt raak zijn, zodat ik op mijn best denkbare niveau op dit toernooi start en daar hopelijk hoge ogen kan gooien.”
"We zullen met TeamNL dus ook onze kansen moeten spreiden en om en om mee moeten springen in de hoop dat één van ons met de goede vlucht weg is"
Medaille zou geweldig zijn
Ze vindt het moeilijk vooraf een gewenste klassering aan haar ambities te koppelen. ‘’Het is natuurlijk altijd de vraag wie er uiteindelijk mee doet. Zo zou de Duitse Antonia Niedermaier een start bij de elite-vrouwen overwegen. Doet ze bij ons mee, dan is ze direct een kandidate voor de titels. Dat geldt natuurlijk ook voor de Britse Zoe Backstedt die bij een start bij de beloften-vrouwen ook kanshebster is. En de Finse Anniina Ahtosal won vorig jaar het EK Tijdrijden en is nog altijd opnieuw belofte. Ook een renster kortom om rekening mee te houden. Voor de wegwedstrijd kijk ik vooral naar een sterk Frans blok dat in de breedte kan uitpakken met onder meer Bunel en Gery. En ik vlak ook zeker mijn Italiaanse ploeggenootje Eleonora Ciabocco niet uit. De wedstrijd is op dit parcours moeilijk te controleren omdat er zowel op de klimmen als op het vlakke gelegenheid is om aan te vallen. We zullen met TeamNL dus ook onze kansen moeten spreiden en om en om mee moeten springen in de hoop dat één van ons met de goede vlucht weg is. Het zou geweldig zijn om dit seizoen te bekronen met een medaille, op de tijdrit heb ik dat in principe het meest in eigen hand.”
Keien uit Amersfoort
Samen met Puck Pieterse en Mischa Bredewold zet Vinke momenteel hun woonplaats Amersfoort flink op de kaart. ‘’Het zal voor een deel ook toeval zijn dat we het allemaal goed doen momenteel, maar ik denk wel dat het helpt dat onze wielerclub WV Eemland ons altijd heeft geleerd dat prestaties en plezier hand in hand kunnen gaan. Daarom zitten we allemaal nog graag op de fiets. De prestaties van de anderen stimuleren natuurlijk wel. En het is ook handig om dat soort trainingsmaatjes in de buurt te hebben.”
