De mannen en vrouwen van de topsportselectie kwamen eind oktober in actie in Chili, maar het goede voorbeeld kregen Lavreysen, Wiebes en co alvast van de landgenoten die onlangs deelnamen aan het wereldkampioenschap op de baan voor Masters in het Stab(linski) Velodrome in Roubaix. Acht medailles werden er behaald en Carolien van Herrikhuyzen reed er naar haar tiende en elfde wereldtitel op de piste. Wat Ernst-Jan van de Pas (deelnemer en voorzitter baancommissie) betreft het bewijs dat plezier en succes op de baan van alle leeftijden kan zijn.
Zoals elke renner maar ook elke topsporter weet, begint het succes niet op het toernooi zelf, maar liggen de sleutels naar een goede prestatie in de aanloop. En dat geldt ook voor deze opmerkelijke opleving in baansucces van de Nederlandse masters in Frankrijk. Begin dit jaar ging een groep van ongeveer dertig masters op initiatief van Carolien van Herrikhuysen op de wielerbaan van Amsterdam (Sloten) bij elkaar zitten om de optie te bespreken deel te nemen aan het WK. Van de Pas en drie anderen reden de mondiale titelstrijd bij de masters op de piste het jaar ervoor en konden beamen dat deelnemen – niet al te ver van huis in Noord-Frankrijk – echt een hele mooie ervaring zou zijn.
Net als in andere disciplines is deelnemen aan het WK een kwestie van zelf inschrijven. "De afstand speelde een rol en het perspectief van twee hierop volgende WK’s in Londen. Maar we hadden bij die eerste deelname al wel gemerkt dat het niveau best hoog lag. Dus met de vijftien mensen die uiteindelijk deelnamen zijn we ons terdege gaan voorbereiden op het toernooi. Ondanks de uitdagingen van vaak drukke agenda´s door werk en eventueel een gezin toch de uren gaan maken, ons gaan verdiepen in alles wat ons beter en sneller kon maken, tot aan het ontwerpen van eigen pakken toe. Toen de eerste successen kwamen op dat WK merkte je ook dat iedereen erin ging geloven dat er wat mogelijk was. En dat bleek."
"We hebben met onze groep ontdekt maar hopelijk ook laten zien hoe mooi het is om ook als je werkt en andere verantwoordelijkheden hebt – jezelf nog lekker uit te dagen op de baanfiets."
Acht medailles voor Oranje
In totaal waren er acht medailles voor Nederland: op individuele onderdelen en teamdisciplines was er succes. Het Wilhelmus klonk twee keer voor Carolien van Herrikhuyzen, die in de categorie 45-49 jaar op de sprint en de puntenkoers het goud won en zo haar totaal aantal wereldtitels op elf bracht. Ook won ze met Eefje Muselaers, Linda Kuiper en Birgitta Slappendel-Roos zilver op de ploegachtervolging over vier kilometer. Kuiper won ook brons op de individuele achtervolging (35-39 jaar) en Joost Kool won zowel individueel brons op de kilometer (35-39 jaar) als brons op de ploegachtervolging (35-44 jaar) samen met Rik Wilschut, Chris Kerkdijk en Ernst-Jan van de Pas. In de volle breedte werd bovendien erg goed gepresteerd met tal van persoonlijke records (pr’s) en zelfs menig nationaal record. En niet te vergeten de ereplaatsen van onder meer Joost Kool en Chris Kerkdijk op de scratch (beide 4e in hun leeftijdscategorieën) of Jacques Butter die in de categorie 70+ menig ereplaatsen heeft bereikt.
De groep verliet de piste in Noord-Frankrijk niet alleen door advies te vragen aan de mechanieker van de selectie Tim de Boer of een pomp te lenen van olympisch kampioen Harrie Lavreysen. Maar ook door als groep zelf een circuit op te zetten om onderlinge competitie na te streven. "Zo hebben wij nu na het WK contact met Belgen, Duitsers, maar ook een Noor en een Zwitser om regelmatig in Nederland, België en Duitsland een wedstrijd te organiseren. Hopelijk trekt dat idee van meer competitie en het perspectief van een heus WK en bijbehorend eremetaal meer mensen naar de piste. We hebben met onze groep ontdekt maar hopelijk ook laten zien hoe mooi het is om ook als je werkt en andere verantwoordelijkheden hebt – jezelf nog lekker uit te dagen op de baanfiets."
Fotografie: Louis Legon & Paul Perret
