Het NK op de baan in Apeldoorn kan niet doorgaan zonder de maar liefst 55 vrijwilligers die AR&TV De Adelaar op de been weet te krijgen. Veelal oud-coureurs of hun familie waarop maar zelden tevergeefs een beroep wordt gedaan. Het is cultuur bij de Apeldoornse wielerclub, die al veel beroemde renners voortbracht als Leon van Bon en Elis Ligtlee. Wout Poulisse bijvoorbeeld begon als toerfietser, werd wedstrijdrenner, trainer en nu mag coördinator Jan de Graaf hem voor veel taken oproepen bij de evenementen die in Omnisport worden georganiseerd.
Hij reed zelf veldritten en wegwedstrijden tot op eliteniveau, maar werkte daarna als trainer van de nieuwelingen en junioren op de weg en piste ook aan de toekomst van een nieuwe lichting renners. En is nu als 60-jarige als vrijwilliger weer aan een nieuwe rol in de wielersport bezig. "Ik vind wielrennen nog altijd een mooie sport. En dat is ook om andere redenen een speciale plek voor me. Ik ben ook betrokken geweest bij de totstandkoming van de nieuwe baan hier.
"Als bouwprojectleider bij de gemeente Apeldoorn – de eigenaar van Omnisport – werd ik gevraagd mee te denken over het juiste hout toen de baan vervangen moest worden. Maar als trainer van de nieuwelingen en junioren is mijn grote motivatie om hen bij te brengen hoe mooi wielrennen is . Alleen al door te proberen die jongens en meiden op de fietst te krijgen en ze enthousiast te maken voor de sport."
Vlaggen strijken
Deze drie dagen is hij actief als vrijwilliger in Omnisport. "Ik heb wel wat gezondheidsproblemen, maar ik heb goede afspraken. Als ik heel moe ben of het gaat gewoon niet meer, dan kan ik naar huis. Dat houdt het leuk. Ik heb inmiddels al allerlei dingen gedaan bij baantoernooien, ben al chaperonne geweest bij dopingcontroles, maar doe ook wel samen met Jan de Graaf wat werkzaamheden in de coördinatie op het middenterrein. Maar ik heb ook de vlaggen mogen strijken bij het WK baan junioren afgelopen zomer, toen heb ik iets van veertig vlaggen gestreken ergens in de coulissen. Zodat die er mooi uit zagen bij de ceremonies. Maar als het even kan, wil ik ook graag iets van de wedstrijden te zien. En het allemaal dichtbij mee te maken. Wielrenners zijn heel benaderbaar. Ga je naar een wedstrijd of veldrit in het land, dan kun je gemakkelijk na afloop nog even naar de renner waar je voor komt toe, dat is leuk."
Altijd op zoek naar nieuwe aanwas
Toch valt het sommige verenigingen lastig om een fractie van de bij het NK betrokken vrijwilligers op de been te brengen, laat staan 55 mensen tussen Kerst en Oud en Nieuw. "Ik denk dat het bij De Adelaar altijd zo is geweest jeugd te betrekken, dat zorgt er wel voor dat je meer aanwas krijgt. Al kunnen we altijd meer jongeren gebruiken. Maar De Adelaar is een goede en professionele club. Het zijn hier allemaal mensen met een fietshart. Het is ook een vriendenclub. Als je hoort dat er behoefte is aan mensen, dan ben je er. Dat is toch ook leuk, dan spreek je elkaar weer eens. Dat maakt het ook gezellig. Voor mij werkt dat zo. Maar het is waar: mensen zien vaak niet hoeveel mensen er nodig zijn en dat een evenement echt gedragen wordt door vrijwilligers. En dat zonder vergoeding. Er wordt voor natje en droogje gezorgd. Ach het mooie van baanwielrennen is ook: het is nooit slecht weer en je hoeft geen fietsten te poetsen. Dus dan houden we het wel even vol. Het NK is een mooie mix als je naar de deelnemers kijkt. Ik vind het leuk om bekende renners maar ook jonge coureurs te zien koersen, waarvan je denkt daar zou wel eens iets in kunnen zitten."
