In de Kop van Overijssel blaast men niet hoog van de toren, maar deze dagen lopen de vrijwilligers van WV Noordwesthoek net iets meer met de borst vooruit. Daar heeft de Overijsselse wielerclub ook alle reden toe, want met Pascal Eenkhoorn (Soudal-QuickStep) en Tim Naberman (Picnic-PostNL) uit Genemuiden heeft de vereniging twee oud-jeugdrenners in de Tour de France rondrijden. En in de Giro Donne rijdt Anna van der Breggen (SD Worx-Pro Time) uit Hasselt in het rond. Hun oud-jeugdtrainer Henk Wind zit de komende weken voor de TV met gepaste trots. “Dat ze ooit de wereldtop zouden halen, konden we toen niet vermoeden. Maar dat ze karakter hadden, zagen we al wel.”
Wind ziet de kleine Eenkhoorn en Naberman nog zo op de fiets bij de trainingen arriveren. Eerst was dat een rondje door Zwartewaterklooster in de gemeente Zwartewaterland, iets dichterbij Genemuiden dus. Later was dat een clubparcours in Staphorst. "Die jongens waren er altijd, weer of geen weer. En altijd op de fiets. Een uur heen, een uur trainen en een uur terug. Pascal heeft me later wel eens gezegd dat hij daar de basis heeft gelegd voor een goede conditie. Verder viel hun inzet positief op en hun ouders steunden de kinderen – want ze waren allemaal met meer thuis aan het fietsen – voor de volle honderd procent. En dat is nu eenmaal ook belangrijk in die jonge jaren."
Inmiddels is hij circa 25 jaar actief in de trainersrol en zag hij de nodige kids voorbijtrekken uit de Kop van Overijssel. "Beweging is gezond en sporten ook. Als kinderen overstappen naar voetbal vind ik dat ook prima. Al is wielrennen wel echt mijn sport en hoop ik iets van dat enthousiasme over te brengen. Het is gigagaaf om te zien dat Pascal, Tim en Anna zover gekomen zijn. Maar alle kinderen zijn ons als trainers natuurlijk even lief. Je probeert ze plezier en discipline bij te brengen. Ze spelenderwijs zich te laten verbeteren en in beweging te krijgen."
"Dat ze ooit de wereldtop zouden halen, konden we toen niet vermoeden. Maar dat ze karakter hadden, zagen we al wel."
Altijd knallen vs lijnen uitzetten
Verschillen tussen de twee Tourgangers waren toen al wel te zien. "Pascal was één met zijn fiets, een alleskunner en was altijd aan het spelen. En je kon hem goed uitdagen, want niets was te gek, hij wilde altijd knallen. Tim was veel minder aanwezig, maar overzag de zaken wel. Als ik hem later hoorde praten over de wedstrijd, stond ik er echt wel eens van te kijken. En dat is nu natuurlijk precies wat hij bij Picnic-PostNL doet, de lijnen uitzetten en het overzicht houden. Pascal was altijd meer een winnaar. Mooi om te zien dat ze met die verschillende eigenschappen allebei hun plek bij de profs hebben gevonden. Toen konden we alleen maar zien dat ze de inzet hadden en het ook wel goede wielrenners zouden worden. Maar hoever iemand uiteindelijk echt komt, dat weet je nooit. Bijzonder blijft het dat een club met jaarlijks zo 20-30 jeugdleden zoveel talenten aflevert. Onze bijdrage is natuurlijk maar klein, je geeft de basis mee, het meeste moeten ze toch echt zelf doen."
Wind vindt het werken met de kinderen nog altijd leuk. "Maar op het moment dat ik voel dat ik geen binding meer met ze heb, dan moet je het aan een ander laten. Ik geniet ervan als ze erin vliegen, maar probeer iedereen aandacht te geven. Wie op het podium eindigt of net ernaast, die krijgt die aandacht al snel. Maar wie net wel of niet de finish bereikte, die moet je ook zien en even bemoedigend toespreken. En ik vind het clubgevoel altijd mooi bij zo’n wedstrijd. Al die kinderen bij elkaar zittend armbandjes maken of een potje voetballen, vaak nog in de wielerkleding. Die sfeer bij de jeugd, ik hoop dat Pascal en Tim daar ook nog met plezier aan terug denken."
Plezier als kern voor profsucces
Picnic-PostNL-renner Tim Naberman kijkt inderdaad met veel plezier terug op de trainingen van Wind: "Ik denk met veel plezier terug aan de jeugdperiode bij WV Noordwesthoek. En juist dat plezier stond bij de trainingen van Henk altijd voorop, maar spelenderwijs was je ook bezig je conditie en stuurvaardigheid te vergroten. Ik denk dat het belangrijk is dat je een goede basis krijgt bij de jeugd, dat je zonder druk en met ontspanning kunt leren. Dat heeft er mede voor gezorgd dat ik het zo lang heb volgehouden op de fiets en er nu ook echt mijn beroep van heb kunnen maken. Ik heb er later natuurlijk veel voor moeten doen en laten, het is mooi om dat beloond te zien met een profcontract en een Tourdeelname."
