In een maandelijkse column schrijft voorzitter Wouter Bos over de KNWU, waar hij en het Hoofdbestuur mee bezig zijn en waar we als KNWU naar toe willen. Het besturen van een sportbond zoals de KNWU kent namelijk vele dimensies. Zoals Wouter zegt: "Leuke en minder leuke, saaie en spannende zaken, het komt allemaal voorbij. Het is niet altijd bijster opwindend, maar wel heel belangrijk." Hij blikt terug op de afgelopen maand, met in het bijzonder de geplande structuurtransitie.
De afgelopen jaren hebben we met alle Nederlandse successen in de wielersport gelukkig erg vaak een feestje kunnen vieren. Toch loopt dat af en toe anders. Zo hadden we graag met jullie teruggekeken op een nog succesvoller WK in Australië; de gouden medailles van Annemiek van Vleuten en Ellen van Dijk waren natuurlijk prachtige overwinningen. Maar het was ook het WK waar niet alles liep zoals de bedoeling was, met als dieptepunt natuurlijk de affaire rond Mathieu van der Poel. Ook op zo'n moment ben je sportbestuurder en moet je je verantwoordelijkheid nemen. Voor ons betekent dit dat we goed laten evalueren wat er precies is misgegaan op het WK en in hoeverre de KNWU daar een rol bij heeft gespeeld of had moeten spelen.
Ondertussen zitten we ook midden in een structuurtransitie, wat op hele andere vlakken net zoveel aandacht en zorgvuldigheid vergt. Er moet namelijk nogal wat geregeld en georganiseerd worden. Allereerst moeten de nieuwe statuten van de KNWU aan het eind van dit jaar op het congres aangenomen worden. Daarmee wordt bijvoorbeeld geregeld dat we straks geen afdelingen en districten meer hebben. Er zijn dan ook geen vertegenwoordigers van afdelingen en districten meer in het hoogste orgaan van de KNWU: het congres. Dat congres wordt straks een ledenraad waarvan de helft van de leden rechtstreeks gekozen wordt door alle leden van de KNWU.
Maar er is nog veel meer dat we moeten doen en ook daar zijn we druk mee bezig. Zo willen we alle disciplines in vier regio’s organiseren die rechtstreeks door het uniebureau bediend worden. Clubs moeten dan wel weten onder welke regio ze vallen, functionarissen (zoals de consuls) moeten taken opnieuw verdelen, wedstrijden moeten als altijd georganiseerd worden, de financiële administratie moet kloppen etcetera. Wie wel eens statuten heeft gelezen weet meteen waar ik het over heb als ik dat deel van ons werk omschrijf als 'niet altijd bijster opwindend maar wel heel belangrijk'. Belangrijk, want we doen het allemaal voor de sport en de sporters. De structuurtransitie moet er toe leiden dat de dienstverlening beter op orde is, we onze ruggengraat van vrijwilligers in kunnen zetten op de plekken waar ze het hardste nodig zijn en er een beter en directer contact ontstaat tussen uniebureau, clubs en individuele leden. Dat is een mooi streven, maar ook nog wel even hard werken voor we er zijn. Wordt vervolgd..
