Koos Moerenhout kende een zeer succesvolle olympische cyclus en de KNWU is dan ook blij te kunnen verlengen met de bondscoach bij de elite-mannen tot en met 2028. Moerenhout hoopt voort te borduren op de successen van de afgelopen jaren, waarvan de wereldtitel van Mathieu van der Poel (Glasgow 2023), de Europese titel van Fabio Jakobsen (Munchen 2022) en het olympische tijdritzilver van Tom Dumoulin (Tokyo 2021) hoogtepunten waren.
Moerenhout kijkt uiteraard met plezier en trots terug op de afgelopen periode. ‘’Sinds het WK in Yorkshire in 2019 – waar Mathieu tot ver in de finale meestrijd voor de titel – heb ik er een mooie uitdaging aan om met deze generatie renners op pad te gaan. De Europese titel van Fabio Jakobsen, de wereldtitel van Mathieu van der Poel, de vierde plek van Bauke Mollema op de Spelen van Tokyo en de zilveren medaille in datzelfde Japan van Tom Dumoulin zijn hoogtepunten geweest. En natuurlijk de eerste WK-medaille in jaren: de zilveren plak van Dylan van Baarle in Leuven.’’
Moerenhout weet ondertussen: ‘’Als bondscoach van de mannen heb je niet op alle factoren invloed, van belang is dat je bij datgene waar je wel je stempel kunt drukken, het juiste doet. Je moet de juiste mannen aan het vertrek krijgen en zorgen dat er een groep staat die met een gezamenlijk doel de wedstrijd ingaat. Verder ben ik wel iemand die ervan houdt dat renners ook zelf beslissingen durven te nemen binnen de afgesproken kaders. Als bondscoach beschik je niet over communicatie met de renners tijdens de race en daarom kun je vooral aan de voorkant je werk doen en heel incidenteel bijsturen als de wedstrijd vertrokken is. Je kunt een kampioenschap nooit voorspellen en ook niet garanderen. Je moet de voorwaarden scheppen die de kans zo groot mogelijk maken dat je wel wint. Daarbij moet je wel de beschikking hebben over renners die het af kunnen maken, klassiekerrenners vaak die een koers van 275 kilometer aankunnen. Gelukkig hadden en hebben we die met Mathieu en Dylan tot onze beschikking. Maar met de Europese titel van Fabio Jakobsen en het brons van Olav Kooij in Drenthe in 2023 konden we ook terugvallen op specialisten onder de sprinters.’’
Elk kampioenschap weer op nul
Moerenhout doet voorafgaande aan een WK, EK of Spelen verkenningen van het parcours om in te kunnen schatten welke kopmannen maar ook welke ondersteunende renners hij eventueel zou kunnen selecteren voor dat specifieke kampioenschap. ‘’Verder is het een kwestie van veel koersen kijken – wat ik als liefhebber zeker geen straf vind – en communiceren met de ploegen en de renners. Ik kan van de kopmannen op TV wel zien hoe ze presteren op een bepaald parcours, maar de knechten doen hun taak vaak meer in onzichtbaarheid. De teams helpen me te duiden hoe zij ervoor staan op dat moment. Als de renners hun niveau hebben gehaald en er alles aan gedaan hebben om de wedstrijd te winnen, heb ik er persoonlijk geen moeite mee als het een keer niet lukt om te winnen. Dat is juist wel de charme van sport: je kunt een mooi resultaat halen als je niet de sterkste bent, maar soms als sterkste ook naast de winst grijpen. Er kunnen nu eenmaal 1001 dingen gebeuren in een koers waar je mee om moet gaan. Maar natuurlijk is het mooi dat we de afgelopen jaren zoveel successen hebben weten te behalen. En dat we toppers in huis hebben waarop we nog enige tijd kunnen bouwen en jonge renners als Olav Kooij die nog naar een hoger niveau kunnen groeien. Elk kampioenschap begin je weer op nul, maar het winnen van titels of medailles blijft elke keer weer een mooi doel om naar toe te werken.’’
Moerenhout was als renner oprecht trots om voor zijn land uit te komen. Die mentaliteit wil hij overbrengen op de groep. ‘’Het is bijzonder om voor Nederland uit te mogen komen op dit soort kampioenschappen, of je nu afmaker of helper bent. En het is speciaal om een aantal keren per jaar met renners die normaal niet je ploeggenoten zijn, voor de winst te gaan. De successen die we behaalden, smaken wat mij betreft naar meer.’’
